Een vochtigheidssensor is een eenvoudige vochtigheidssensor . Er zijn twee hoofdtypen vochtigheidssensoren: resistief en capacitief.
Het kenmerk van de vochtgevoelige weerstand is dat het substraat is bedekt met een film van vochtgevoelig materiaal. Wanneer de waterdamp in de lucht wordt geadsorbeerd op de vochtgevoelige film, veranderen de soortelijke weerstand en weerstandswaarde van het element. Vochtigheid kan worden gemeten.
Vochtgevoelige condensatoren zijn over het algemeen gemaakt van polymeerfilmcondensatoren. De veelgebruikte polymeermaterialen voor vochtigheidssensoren zijn polystyreen, polyimide, boterzuuracetaat, enz. Wanneer de omgevingsvochtigheid verandert, verandert de diëlektrische constante van de vochtigheidsgevoelige condensator, en de capaciteit verandert ook, en de capaciteitsverandering is evenredig met de relatieve vochtigheid .
De nauwkeurigheid van de elektronische vochtigheidssensor kan 2-3% RV bereiken, wat hoger is dan de nauwkeurigheid van de vochtigheidsmeting van de droge en natte bol.
De lineariteit en vervuilingsweerstand van de vochtigheidssensor zijn slecht. Wanneer de vochtigheidssensor de omgevingsvochtigheid detecteert, moet de vochtigheidssensor lange tijd worden blootgesteld aan de omgeving om te worden gemeten, en het is gemakkelijk om vervuild te raken en de meetnauwkeurigheid en stabiliteit op lange termijn te beïnvloeden. Er is in dit opzicht geen natte en droge bol methode.